MAHLZEIT

vederlichte overpeinzingen 



Mahlzeit is een serie van 50 korte tekstfragmenten die het licht weergeven waarin je mijn werk kunt bekijken.
Zie het als de zaklamp die bijschijnt op het werk, waardoor de context kleur krijgt.


31/31 Niets geleerd

Gisteren leerde ik Chronos en Kairos kennen. Chronos - de Griekse God voor de juiste tijd en gelegenheid - is de kleinzoon van Kairos - de Griekse God van de exacte kloktijd. Ongelooflijk dat ze in de Griekse oudheid al met tijdefficiëntie worstelden en dat we er nog steeds niet in slagen om tussen beiden een balans te vinden .

︎ 5 april 2022
30/31 Termieten van de zee

Met miljoenen tegelijk doorboren paalwormen houten zeeweringen. Ze maken masaal -vlak naast elkaar- dunne gangenstelsels door de palen. Het kleineert de sterke palen tot kwetsbare luciferhoutjes, klaar om door de eerste storm gekraakt te worden.

︎ 29 maart 2022
29/31 IOU?

We hadden hier - in het lage Nederland - eigenlijk niet kunnen wonen. Nemen we de plek in van het waterleven dat hier zonder onze dijken was geweest. Een vreemd idee. Toch heb ik niet echt het gevoel dat we iets verplicht zijn aan de voormalige bewoners. Is deze zaak inmiddels flink verjaard.

︎ 22 maart 2022
28/31 Weg.

Vaak begint het bij een foto. Om de een of andere reden trekt de foto me dan aan. De immer veranderende werkelijkheid is vastgelegd in dit bewuste frame, maar er ontbreekt iets. Ik merk dat het frame verruiming nodig heeft, dat er meer in zit dan er door de fotograaf is vastgelegd. Dan kan mijn werk beginnen.

︎ 15 maart 2022
27/31 Briefwisseling

Schrijf me.
Dan kan ik op mijn gemak je woorden terug lezen.
Hoor ik me zelf niet van me afbijten in onsamenhangende zinnen.
Hebben we een en ander op papier staan voor de nabeschouwing.
En dan neen ik gelijk even de tijd voor mijn eigen reactie.

︎ 1 maart 2022
26/31 Dromer

Buiten gaat het altijd door.
Je bent daar in een cadans waarin je aan staat.
Binnen kun je beter dromen.
Daar dijnen je gedachten langzaam uit.

︎ 22 feb 2022
25/31 Gras

Het gras had zijn beste tijd gehad. Gemaaid en gestapeld ligt het langs de kant van de weg, ruimte makend voor nieuw gras. De mintgeur van de stapel lijkt niet in het minste op de geur van vers gemaaid gras. Zo is het wel weer mooi geweest, denk je dan.

/

25/50 Grass

The grass was done. Mowed and stacked beside the road, it gives way to new grass. The pile’s minty smell doesn’t come close to the smell of freshly mowed grass. The degeneracy comes quickly here.

︎ 15 feb 2022
25/31 Maar waarom dan?

Waarom je interesse door iets gewekt wordt, is wellicht de meest voor de hand liggende vraag maar tevens het lastigst te beantwoorden. Ze dwingt je om je eigen werk beter te begrijpen. Waarom dan? Omdat je vaak zelf ook niet echt begrijpt waarom je iets interessant vindt. Daarom.

/

25/31 But Why?

The ‘why this is interesting to you’ question is the simplest question, but the most difficult to answer.  This obvious question urges you to understand your own work better. Why? Because most of the times, you don’t understand why something is interesting to you. That’s why.

︎ 8 feb 2022
24/31  Snappen waar je naar kijkt of begrijpen wat je ervaart?

Met ‘kunst’ is het net als met een goede goocheltruc. Zodra je het geheim van de truc doorziet, is de truc niet meer speciaal. En je wil ook niet een gebruikershandleiding voordat je de truc te zien krijgt. Lekker kijken, verwonderen en zien wat het met je doet. En het fijne aan kunst is, dat je je thuis kunt blijven verwonderen.

/

24/50 Understand what you’re looking at or comprehend what you experience?

With art, it’s like a good magic trick. Once you know how the trick works, the magic is gone. And you don’t want an instruction manual before you get to see the trick. Just watch, be amazed and see what it does to you. And the good thing about art is, you can still be amazed at your own house.

︎ 1 feb 2022
23/31 Storytelling

Als een aandelenhandelaar verknip ik het te vertellen verhaal en verpak het in stukjes. De stukjes worden als kruimels door het beeld verspreid. Niet als een dwaalspoor, maar om de mogelijkheid te bieden om het verhaal een eigen leven te laten leiden in het hoofd van de toeschouwer.

/

23/31 Storytelling

Like a stockbroker I cut up the story to tell and sell it in pieces. These pieces are spread like crumbles across the picture. Not to set out a wrong track, but to give the story the opportunity to unfold freely in the viewer’s minds.

︎ 25 jan 2022
22/31 Ceci n'est pas une ferme

Nooit heb ik op een boerderij gewoond. Toch ben ik geen toerist die objectief naar boerderijen kijkt. Ik zie mezelf erin, omdat ik het landschap zo goed ken. Het is niet zozeer verwondering dat het interessant maakt om deze landschappen te schilderen, maar de introspectie.

/

22/31 Ceci n'est pas une ferme

Never did I live on a farm. Yet, I’m not a tourist watching these farms. I recognize myself in it, because I understand it’s surroundings. It’s not astonishment that makes me want to picture it, but introspection.

︎ 18 jan 2022
21/31 Clownesk

Een week per jaar deden de volwassen mensen uit het dorp waar ik vandaan kom, gek. Dan werd er een raar pakje aangetrokken, praatte iedereen ineens wat platter dan normaal en werd er gek gedaan. Het ging er bij mij niet in dat de mensen die jou het hele jaar konden aanspreken op ‘afwijkend’ (puberaal) gedrag, kennelijk met elkaar hadden afgesproken dat zij dit één week per jaar wel mochten. Met een volwassen bril terugkijkend, valt het carnavalkwartje nog steeds niet.

/

21/31 Clownish

Once a year, the grown-ups from my hometown acted crazy. They put on a strange costume, enhanced their speaking accent and acted loony for one week. I didn’t understand that the adults who were to correct you when you acted ‘unmature’, apparently agreed with eachother it was ok for them to act unmature one week a year. Looking back through my grown-up goggles, I still don’t get carnaval.

︎ 11 jan 2022
20/31 Treur

Ik heb een zwak voor treurbomen. Er zijn weinig bomen met zoveel emotie in hun voorkomen. Alsof het groeien hen zwaar weegt (treurwilg). Alsof ze een gespleten persoonlijkheid hebben (knotwilg). Alsof ze het zonlicht niet kunnen verdragen en het willen opslokken (vuilgeel). Dat zie ik een eik niet doen.

︎ 3 jan 2022
19/31 Stapje terug

Het lijkt logisch om onderwerpen te kiezen die dicht bij je staan, en dat is het ook. Maar hoe dichter je bij iets staat, hoe lastiger het is om te overzien. Als ervaringsdeskundige ken je het landschap waarin je bent opgegroeid goed en ben je de geïnteresseerde toeschouwer voorbij gestreeft. Ik probeer als schilder een paar passen achteruit te doen en een nieuw perspectief te krijgen.

︎ 27 dec 2021
18/31 Badminton

De shuttle met zijn plastic veren.
De heide met zijn droge warmte.
Je vader in een korte broek die hij anders nooit aan doet.
Eindeloos vaak bukken om die plastic shuttle op te rapen.
We gingen niet vaak op vakantie, maar het aparte is dat dit het soort vakantieherinneringen is die me is bijgebleven.

︎ 20 dec 2021
17/31 Angst voor het witte blad

Michaël Borremans - een kunstenaar die ik erg bewonder - werd eens gevraagd of hij nooit angst had voor ‘het witte blad’. Hij begon nooit op een wit blad, dus die angst kende hij niet.
Beschreven /bevlekte/ vieze vellen zijn zo veel interessanter, daar kan een wit vel nooit aan tippen.

︎ 13 dec 2021
16/31Foutje...

Fouten maken is als het wandelend aftasten in het duister. Zodra de schemering inzet zie je je eerdere, ongewisse stappen terug. Bij het intreden van het licht zie je nieuwe kansen en blijken je onzekere stappen openingen te zijn geweest voor andere richtingen. Wat je dacht dat fouten waren, blijken originele mogelijkheden te zijn die je niet zelf bedenkt.

︎ 6 dec 2021
15/31 K.O.

De werkelijkheid gaat soms het voorstellingsvermogen te boven. Toch ga je de wedstrijd met het voorstellend vermogen aan. Als een bokswedstrijd tracht je met je idee los te komen van je tegenstanders. De zwaartekracht, die het idee naar beneden trekt. Het realisme, die het aannemelijk maakt. Het voor de handliggende, die het smakeloos maakt.

︎ 29 nov 2021
14/31 Klinkt als...

Het water om het eiland is weg gehaald en nu is de daling ingezet. Er is geen weg meer terug, het wordt alleen maar erger. Waar we eerst neer keken op onze omgeving, zijn we voorgoed op onze plaats gezet.

︎ 22 nov 2021
13/31 Excuus.

De ‘geniale’ ingevingen die ik in een nachtelijk opwelling weleens op papier zet, vallen in een nieuw daglicht nogal eens tegen. Waarom was dit gisteren zo’n goed idee? 
De vage zoektocht in mijn geheugenarchief biedt wel een opening voor een eerste schets. Een goed excuus om een narratief te construeren vanuit een geheugenvlek.

︎ 15 nov 2021
12/31 Omvang doet ertoe.

Het blijft ongrijpbaar: waarom werkt een idee wel op klein formaat en niet op groot? Of andersom. Om te weten hoe een compositie uitpakt, is er maar 1 manier: verschillende versies maken.

︎ 8 nov 2021
11/31 Zwaarte

Je ziet het niet, maar ze zijn er wel. Je tuurt in het donker omhoog, schimmen pakken zich samen. Je probeert je gedachten eromheen te wikkelen en het gewicht haar kracht te ontnemen.

︎ 1 nov 2021
10/31 Geen idee.

Ik loop er altijd tegenaan.
Ik zoek er ook weleens naar, maar vind het dan niet.
Inspiratie is een gek iets.

︎ 25 okt 2021
9/31 Serendipiteit

De hand leidt, de gedachten volgen zwijgzaam.
Je brengt jezelf stap voor stap verder in de figuratie, waarin de laatste zet de opmaat is voor een onbekende volgende.

︎ 18 okt 2021
8/31 Wanneer het gedaan is

De beslissing om niet meer door te schilderen aan een werk is arbitrair. Het moment zit ergens na ‘recht gedaan hebben aan je motief om aan een werk te beginnen’ en voor ‘de kijker mag de rest doen’.

︎ 11 okt 2021


7/31 Veertig.

Interessante luisterprogramma’s op de radio.
Onkruid tussen stoeptegels.
Te kleine letters in stripboeken.  

- Drie dingen die me tien jaar geleden nog niet opvielen.

︎ 4 okt 2021
6/31 Slow cooking.

De studio staat vol met doeken die me vragend aankijken wanneer ze klaar zijn. Ik ontwijk hun blik en draai er een aantal om. Helaas weet ik het ook niet en brengt het aanzicht van hun achterkant meer rust. Er zijn er een paar bij die hun hoop op een snelle afronding al lang voorbij zijn, mede door een paar vluggertjes die de studio al hebben verlaten.

︎ 27 sept 2021
5/31 Lukt toch niet.

Vasthouden aan nostalgische gevoelens. Het heeft iets kansloos. Of terug gaan naar dezelfde plaats en dan hopen dat iets weer net zo goed is. Vergeet het maar. Vooruit is de enige weg.

︎ 20 sep 2021
4/31 Jeugd.

Het beste aan jong zijn, is de traagheid van alles. Je hebt de tijd om te niksen of juist om alles te doen. De tijd die te komen staat, is voor je gevoel eindeloos. Zodra het tijdsbesef indaalt, is het gedaan.

︎ 13 sep 2021
3/31 Schokland.

Gisteren reed ik langs Schokland. Ik stond er nooit bij stil dat je een eiland eenvoudig van haar identiteit kunt verlossen, door het water om haar heen te vervangen door zand. Over fluïde gesproken.

︎ 6 sep 2021
2/31 Campagne.

Om de zoveel tijd was het bietencampagne op de fietstocht richting mijn middelbare school in Oudenbosch. Dan werden er door de lokale boeren bordjes ‘bietencampagne’ langs de weg opgehangen.
Het klonk activistischer dan het was.

︎ 30 aug 2021
1/31 Vals plat.

Je hebt het idee dat je op een horizontale vlakte bent, maar de weg gaat toch licht omhoog. Je doet dan eigenlijk meer moeite voor iets dat in je hoofd makkelijker zou moeten zijn. Als je terug gaat kost het je minder moeite, maar daar neem je dan weer geen notie van.


︎ 23 aug 2021